मन उधाण-1

Img 20231020 Wa0007
0
0

12th September 2024 | 5 Views | 0 Likes

Info: This Creation is monetized via ads and affiliate links. We may earn from promoting certain products in our Creations, or when you engage with various Ad Units.

How was this Creation created: We are a completely AI-free platform, all Creations are checked to make sure content is original, human-written, and plagiarism free.

Toggle

ही कथा मालिका 1990 या शतकातील आहे. कथा मालिकेचा विषय हा थोड्या प्रमाणात वेगळा आहे.

सामान्य लोकांना तो सहजासहजी पचणार नाही, त्यामुळे विनंती करते ज्यांना केवळ गोड कथा मालिका आवडतात, त्यांनी ही कथा मालिका वाचणे टाळावे, तसेच ही कथा मालिका लहान मुलांना किंवा पौडांग अवस्थेतील मुलांना शारीरिक संबंधाची माहिती आवश्यक आहे, यासाठी तयार करण्यात येत आहे.

तरी आपल्या सगळ्यांना विनंती आहे काही अपेक्षाहार्य शब्द आले असतील तर कथा मालिकेची आवश्यकता म्हणून वाचून सोडून द्यावे, धन्यवाद !

स्थळ महाराष्ट्रातील नाशिक जिल्ह्यातील छोटासा तालुका दिंडोरी.. काळ दोन जून 1993.

रवीना चिंतेत होती, कारण आज तिचा दहावीचा निकाल लागणार होता.

तिला माहित होतं का तिचे सगळे पेपर अवघड गेले आहेत, पण या पिरेडमध्ये दहावी म्हणजे आयुष्याचा एक मोठा टप्पा होता..

दहावी पास झाल, तरच आयुष्याला अर्थ आणि दहावी नापास होणं म्हणजे त्याच आयुष्य वाया जाणार.

त्यात रवीना अभ्यासात कच्ची तिच्याच बीजगणित हा पेपर अजिबात सोडवल्या गेला नाही आणि त्याचेच परिणाम असे झाले का रवीना दहावीची परीक्षा पास होऊ शकली नाही. 

घरी रिझल्ट घेऊन आलेले तिचे वडील आणि आई तिला खूप सुनावत होते.

बिचारी करणार तरी काय, एक तर एवढा अवघड विषय, सगळ डोक्यावरून जात होत. 

ती खाजील झाली, शेवटी आई-बाबा त्यांच्या त्यांच्या कामाला निघून गेले.

मोठी बहीण कॉलेजला निघून गेली लहान भाऊ क्लासेस करता निघून गेला.

रवीना बिचारी एकटीच घरी ती सुद्धा चाळी वजा असलेल्या क्वार्टर मध्ये गच्ची वरती येऊन बसली.

तिथे पाण्याच्या टाकीजवळ गुडघ्यात तोंड खूपसून हमसुहंमसू रडू लागली.

कारण तिच्या आई-वडिलांनी तिला खूपच सुनावले होते. 

तिचा अर्धा तास रडणं झाल्यावरती शाम तीच्या समोर उडी मारत, अरे रवीने काय झालं एवढं काय रडतेस?

रवीना त्याला रागात बघत, रडू नये तर काय करू.. यावर्षीच्या टर्म मध्ये सुद्धा दहावी गेली खरंच रे मला नाही जमत हे बीजगणित..

श्याम,” म्हणजे तुझ केवळ बीजगणितच गेला अग त्यासाठी एवढं रडते.. विचार कर माझा फक्त मराठी वाचला बाकी सगळे गेले असे म्हणून तो तिला थोडं का होईना हसवायचा प्रयत्न करत होता..

श्याम, रवीनाचा वर्गमित्र. दोघेही एकाच शाळेत जायचे; पण गेल्या वर्षीपासून दोघेही दहावीत अडकून बसले.

श्यामने तर चीटिंग करून कसं बस मराठीचा पेपर सोडवला.. पण त्याचे बाकीचे विषय मात्र अडकून पडले.. तर रवीना बीजगणित या विषयात नापास झाली..

दोघेही निम्न मध्यमवर्गीय कुटुंबातले त्यामुळे जास्तीच्या लाडा हे तर माहीतच नव्हतं. त्यात 90 च्या दशकातील आई-वडिलांचं त्यांच्या मुलांकडे जस दुर्लक्ष असायचं तसंच या दोघांच्या बाबतीतही व्हायचं…

त्या दोघांचे वडीलही वेगवेगळ्या खात्यात शिपाई म्हणून काम करायचे, तर त्यांच्या आया त्यांना दुपारची झोप महत्वाची राहायची, त्या बारा ते दोन झोपायच्या दोन नंतर शेजारच्या बायकांच्या उचापती करण एवढंच त्यांचं काम

राहायचं.

ते दिवशी त्या दोघं छतावरती एकमेकांचे दुःख मोकळं करत होते, पण हे दुःख मोकळ करताना श्यामने अचानक रवीनाच्या हातावर हात ठेवला.

तो हात तिच्या हातावर पडताच रवीनाच्या काळजात धस्स झालं.. कारण पहिल्यांदाच कोणीतरी मुलगा तिला स्पर्श करत होता, शेवटी यौवन होतं ना ते..

तो तिला बघत म्हणाला, एवढं काय रडायचं जाऊदे आपण काहीतरी खेळायचं का?”

तिला एरवी शाम चा राग यायचा पण आज त्याच्याकडून मिळालेल्या सहानुभूतीमुळे, प्रेमाच्या दोन शब्दांमुळे त्याचा आधार वाटू लागलं आणि त्याच्यासोबत बोलायची ओढ लागू लागली..

त्यावर ती म्हणाली हो मला आवडेल तुझ्यासोबत खेळायला, पण आपण काय खेळायचं?

शाम तीला हसत म्हणाला, आपण घरघर खेळायचं.. 

ती त्याला बघत, पण घरघर तर मुलीच खेळतात तू कशाला खेळतो.

श्याम,” अग त्या दिवशी तू त्या दोन लहान मुलांसोबत खेळत होती, तेव्हा मला सुद्धा ते आवडलं.. चल ना आपण घरघर खेळूया!

त्यावर रवीना म्हणाली मला आवडेल रे खेळायला.. पण आता आई उठेल तिला चहा करून द्यावा लागेल..मी एक काम करते उद्या एक वाजता येते आणि येताना माझी भावली सुद्धा सोबत आणते, तेव्हा आपण दोघे घरघर खेळूया.

श्याम ला सुद्धा ही कल्पना आवडली. तो ठीक आहे मनाला, दोघेही आता आपापल्या घरी गेले.

रवीना घरी आली आणि नेमकं तिची आई सुद्धा उठली होती.

आई रवीनाला बघून तोंड फुगवून बसली होती.

रवीना आईला बोलायचं प्रयत्न करत,” आई तुला चहा करून देऊ का.?”

तरी तिची आई तिच्यावर रागातच होती, घरी असलेल्या मुलींना आई ही सासूपेक्षा कमी छळत नसते..

त्याप्रमाणेच रवीनाचेही हाल होत होते  पण बिचारी घर सोडूनही जाता येत नाही आणि हे सल कोणाला बोलूनही दाखवता येत नाही, अशा अवस्थेत जगत होती.

संध्याकाळी रवीना चे वडील दारू पिऊन आले ते दारू पिऊन आल्यावर रवीनाला वाटेल तसं बोलत होते.

बिचारी रवीना त्यांचेही बोलणं ऐकून घेत होती रात्री तिचे बहीण भाऊ अभ्यास करत होते. मात्र रवीनाला रात्रीचा स्वयंपाक करावा लागला. ती स्वतःचे डोळे पुसत कसाबसा स्वयंपाक केला सकाळी तिचे बहीण भाऊ शाळा कॉलेजला निघून गेले..

पण रवीनाला घरीच राहायचं होतं त्यामुळे तिच्या आईने जास्तीचे कपडे धुवायला काढले आणि ते सगळे कपडे रवीना कडून धुवून घेतले.

दुपारी बारा-साडेबारापर्यंत घरची काम आटोपून रवीना जेवण करते, त्यानंतर घड्याळात एक वाजताच तिला श्यामची आठवण आली.

त्यांने आज तिला छतावर खेळायला बोलावलं होतं.

तिने हळूच तिच्या हॉलमध्ये असलेली भावली घेतली, आईला सांगून ती निघून गेली.

दुपारच्या वेळी छतावर कोणीच नसायचं आणि त्यात त्या ते दोघं सिमेंटच्या बांधलेल्या टाक्या त्याच्या आत मध्ये जाऊन बसायचे.

रवीना ने आज फ्रंट बटन असलेला शर्ट स्कर्ट घातली होती.

ती शामला आवाज देताच, श्याम हौदातून तिला आत बोलवतो.

रवीना लगेच हौदात उतरते पण उतरताना तिच्या स्कर्ट गुडघ्याच्या वरती गेला.

शाम तीच्या उघड्या भागाला बघत होता रवीनाने त्यावरती लगेच कपडा झाकला.

रवीना तिची भावली श्याम समोर करत,” हे बघ माझी भावली, किती सुंदर आहे ना आणि हा फ्रॉक तिला मी परवाच शिवला.”

श्याम त्या बाहुलीला कौतुकाने बघत होता त्यानंतर ते दोघं घर घर खेळ खेळत होते.

रवीना आई झाली तर शाम बाबा आणि त्यांची भावली त्यांचा मूल..

रवीना,” श्याम तुला ऑफिसला जायचं ना, मी तुझ्यासाठी डब्बा करून देते.

असं म्हणून ती अवतीभवतीच्या झाडाचे जे पान गोळा करून आणले, त्याचे पोळ्या केल्यासारखं करते आणि डबा करून श्यामला देते.

शाम ते घेताना भावलीला कीस करतो आणि जाताना रवीनालाही कीस करतो.

त्याच्या त्या ओठाच्या स्पर्शाने रवीनाला कसतरीच झालं होतं आणि श्यामला सुद्धा.. 

दोघांनाही अंगावर शहारे आले दहा पंधरा मिनिटांनी शाम परत येतो,

त्यानंतर तो रवीनासाठी खाऊ म्हणून बोरकुट आणला होता..

रवीनाला बोरकुट खूप आवडायचं, ती ते खाते त्यानंतर श्याम भावलीला बघत रवीना ती भावली रडते, तिला दूध पाजव..

रवीना सुद्धा त्या भावलीला कुशीत घेते आणि स्वतःच्या छातीशी लावते..

त्यानंतर रवीना,” अरे रात्र झाली, आता झोपूया असं म्हणून त्या हृदयात गुडघे दुमडून झोपायचं नाटक करते..

शाम, आता तिच्याजवळ झोपतो आणि तो अलगदपणे तिच्या त्या छोट्या गुळगुळीत, गोलाकार, स्तनांवर हात टाकतो आणि स्तनावर हात पडताच दोघांनाही एक विचित्र प्रकारची उत्पत्ती झाली..

रवीनालाही श्यामचा तिथे असलेला हात बरा वाटत होता..

श्याम आता कुतूहल्याने तिच्या त्या भागाला हलकसं दाबत होता..

तो त्या भागाला दाबताच रवीनाच्या तोंडून आहाहाss असे निघत.

श्याम सुध्दा आता कुतूहलतेने त्या भागाला दाबत होता.

रवीना आता सरळ झाली. श्यामने त्याचे दोन्ही हात तिच्या दोन्ही मासंल भागावर ठेवले आणि तो आता त्या दोन्ही भागांना दाबत होता.

आता हळूच तिला बोलू लागला,” तुला माहित आहे, माझे पप्पा सुध्दा माझ्या आईला असंच करतात..

त्यावर रवीना सुद्धा म्हणाली माझे पप्पा तरी यापेक्षा भयानक करतात..

शाम तीला विचारत होता,” काय करतात ते?” पण रविना त्याला सांगू शकली नाही..

To be continue…

 

Marathi Story

@Marathi-Story

Following0
Followers-1


You may also like